Wanneer er over flexibel werken wordt gesproken, bekijkt men dit doorgaans als een arbeidsregime dat door de werkgever aan zijn werknemers wordt opgelegd. Horrorscenario's over werknemers die constant, zeven dagen op zeven, vierentwintig uur op vierentwintig, beschikbaar dienen te zijn voor hun werkgever, zonder enige vorm van zekerheid worden dan als voorbeeld gegeven.
Werknemers zouden nauwelijks nog een sociaal, laat staan familiaal, leven hebben. Dergelijk regime zou inderdaad een verschrikkelijk iets zijn en daarom blijven we hier liever helemaal van weg. Een werkgever die zich hieraan zou bezondigen, is echter oliedom. Dergelijke willekeur werkt contra-productief en leidt tot algemene onvrede binnen de onderneming.
Zelden bekijkt men flexibel werken echter vanuit de opties van de werknemer. Er is meer aandacht voor zelfsturende teams en fluctuerende uurroosters, maar al te vaak probeert men die dan in een traditioneel arbeidsregime te wringen.
Van waar die angst omdat allemaal los te laten ? Mits goed overleg tussen werkgever en werknemer is het mogelijk om heel flexibel te werken. In plaats van naar het aantal geklopte uren moet men zich richten naar het gewenste resultaat. Hierdoor wordt het perfect mogelijk dat een werknemer periodes minder werkt en andere periodes meer. Door over te stappen van de 38-uren werkweek naar een bijvoorbeeld driemaandelijks volume aantal te werken uren (456 uren = 38u x 12w), verkrijgt de werknemer een grote mate van vrijheid om zijn werk zelf te organiseren.
Dergelijk systeem vergt natuurlijk zeer goed overleg tussen collega’s onderling. Doemdenkers stellen al gauw dat met zo veel vrijheid niemand nog zal werken. Pure nonsens zijn dat. Werknemers beseffen zelf ook wel dat wanneer ze de kantjes eraf lopen dit ten koste gaat van de onderneming en uiteindelijk tot hun eigen jobverlies leidt. Wanneer een werknemer echter beslissingsrecht krijgt over zijn tijdbesteding is de kans niet gering dat dit tot grotere arbeidsvoldoening én hogere productiviteit leidt. Cruciaal is echter dat er tussen werkgever en werknemer en tussen werknemers onderling goed overlegt wordt.
Dat dergelijk systeem werkt, is voldoende bewezen door het Braziliaanse bedrijf SEMCO van Ricardo Semler, auteur van o.a. Maverick! en The Seven-day Weekend.
Reactie schrijven