De Vlaamse overheid investeert in de kinderopvang. Kinderopvang is niet meer weg te denken in onze maatschappij. Bovendien hebben meerdere studies reeds aangetoond dat kinderopvang gunstige gevolgen heeft voor zowel kinderen als ouders.
Ik haal hier even een studie van SEO Economisch Onderzoek uit Nederland aan. Nederland is uiteraard groter dan Vlaanderen, maar de tendenzen gelden mijns inziens net zo goed voor België.
In Nederland maken zo'n 638.000 kinderen gebruik van de kinderopvang. Kinderopvang leidt niet alleen tot een hoger inkomen voor moeders, maar ook voor betere schoolprestaties van kinderen en meer kans op werk op latere leeftijd.
De opvang is voor ouders onmisbaar, maar ook voelbaar in de portemonnee. De onderzoekers concluderen dat moeders die na de geboorte van hun kind een jaar stoppen met werken tot aan hun pensioen 16.000 euro minder verdienen. Wanneer een vrouw vier jaar stopt, dan loopt dit op tot wel 50.000 euro. Daarnaast zorgt de gemiste werkervaring ervoor dat ze moeilijker terugkomen op de oude positie met bijbehorend salaris.
De onderzoekers concluderen verder dat goede kinderopvang leidt tot betere schoolprestaties. Voor kinderen met laag opgeleide ouders leidt het ook tot betere cognitieve vaardigheden en een hoger inkomen, gemiddeld zo'n 14 %. (1)
De kwaliteit van de kinderopvang is hierbij een cruciale factor. En daar wil ik het nu specifiek over hebben. Met het decreet kinderopvang van baby's en peuters van 1 april 2014 is er heel wat gewijzigd in de kinderopvang, zowel ten goede, als, helaas, ten slechte.
Zo valt het onder andere op dat minister Vandeurzen blijft verdedigen dat de ratio van 1 begeleidster per 9 kinderen tegenover 1 op 7 voorheen niet tot kwaliteitsverlies leidt. Anderzijds blijkt ook de gelijktrekking tussen de zogenaamde gesubsidieerde kinderopvang en de zelfstandige kinderopvang iets van zeer lange adem te worden. Meestal wordt dan verwezen naar het ontoereikende budget om iedereen een basissubsidie uit te keren én tegelijk blijft men beloven dat dit met de tijd in orde zal komen.
Alarmerend blijkt de enorme toename van administratieve verplichtingen en eisen die aan onthaalmoeders wordt gesteld. Het heeft er alle schijn van dat het decreet ook komaf wil maken met deze vorm van opvang. Opvallend is dat vooral één organisatie momenteel op grote schaal deze onthaalmoeders aan haar organisatie aan het binden is. Enerzijds is dit natuurlijk voor vele onthaalmoeders een reddingsboei, maar anderzijds versterkt één speler zich tot een gigant, bijna monopolist én boeten de onthaalmoeders toch een aanzienlijk deel van hun zelfstandigheid in.
Deze schaalvergroting merken we ook bij de groepsopvang (kinderdagverblijven). Een aantal organisaties zetten daar hun beste beentje voor om zoveel mogelijk zelfstandige kinderdagverblijven aan zich te binden.
Voor een goed begrip: ik vind dat de overheid inderdaad eisen mag stellen aan de minimumvereisten betreffende kwaliteit binnen de kinderopvang. Niets verkeerd mee. Maar deze regelgeving - en binnen de kinderopvang is die enorm, vaak tot in het absurde - mag geenszins betekenen dat nieuwe initiatieven die willen experimenteren met onder andere organisatievormen of pedagogische visie al bij voorbaat de kop worden ingedrukt. De keuzemogelijkheid voor ouders verschrompelt hier aanzienlijk door.
Vaak krijg ik de indruk dat de overheid liever eenheidsworst promoot. Indien dat werkelijk zo is, moet de overheid de nu bestaande kinderopvang maar opdoeken en overgaan tot de oprichting van staatscrèches.
1. www.nationaleonderwijsgids.nl , 10 augustus 2016
Reactie schrijven